Fakirin kalbine kan oturdu gönül azabıyla şöyle dedi ne şaşılacak şey ben fakirim yüzüm ekşi olsa yeri var ya bu zenginin yüzü niçin ekşidir bir gün gelip dileneceğini düşünmezmi korkmaz mı

Şeyh Sadi

Şeyh Sadi anlatır bostan adlı kitabında
Şükürsüz birine nimet verdi Allah Teala
Bir fakir gidince surat asıldı o adamda
Fakiri döverek söverek attı kapı dışarıya

Fakir baktı ağladı sanki hazin bir pınardı
Dediki fakir yoktur ağlar buna şaşılırmı
Peki zengin niçin unuttu insanlığını
Kimin yerin baki yarın gelir hesap zamanı

Zengin insana bir dilenci gelse kızar
Bir gün onuda elbet biri sokağa atar
Her yapılanın mutlaka bin hesabı var
Herkes kabrini kendi eliyle yapar

Geldi geçti nice günler
Bir gün zengin olanlarda düşer
Gün gelir fakir olan zengine güler
Bu dünyada gözyaşına sebep olma yeter

Nefsani derki gün geçti zaman değişti
Fakir olan ağladı en son güldü sevindi
Gözyaşı döktürenlerin tahtları yere serildi
Allah zulmetmez nimettir onun verdikleri