TUTUNUYORUM

hep zirveye oynarsın derdim ya sevgili
sen inkara düşer
hayır derdin
oysa daha dün kendini ele verdin

ben sana aşık
sen zirvedekine
artık sitem etmiyor
sadece yutkunuyorum
yutkunuyor ve susuyorum

ben senin
sen ise platonik bir aşkın peşindeyken
umurumda değil
kime gönül verdin
kiminle neyi paylaştın
kiminle nasıl dalaştın

dilim söylemekten
kalemim yazmaktan
nefesim haykırmaktan tükendi
tükendi kelime dağarcığım
bıktım sana, seni ne çok sevdiğimi anlatmaktan

oysa
ne senin benden
ne de benim senden bir çıkarım
sadece erişilmezliğine karşı
sana beslediğim kutsal bir aşkım vardı

artık sitem etmiyorum
çok iyi anlıyorum
sen ona
tanrının yerdeki gölgesi diye taparken
ben sana Tanrı diye taptım
böylesi uygunmuş diyor
artık seni kıskanmıyorum

sana beslediğim duyguları gömüp
dudakta maskeli tebessümlerle
içime kan ağlıyorum

ben içime ağlarken
Tanrının yerdeki gölgesi dahi olsa
benimle olduğun kadar
mutlu olacağına ihtimal vermiyorum

sen gölgelere sarılırken
daldaki son yaprak gibi
ben sana
sana olan aşkıma tutunuyorum

Efkan ÖTGÜN