Görmeden ahkâm kesmesek keşke,
Bilmeden insanları küçümsemesek.
Etini yemekle bir göstermiş Peygamber;
Kalpte karanlık olur, günah olur,
Suizanla başlar kardeşi hor görmek.

Duyduğun her söz hakikat demek değildir
Bir bakışla ölçemeyiz insanları
Kimin ne yükü var, ne derdi var bilmeyiz
Önyargıyla  kalın duvarları örersek,yazık!

Başkasının şarkısını duymadan,
Ağıtını, sevinçlerini görmeden...
Kulaktan dolma sözlerle taşlanır mı kimse?
Ne komşular, ne de uzaktan tanıdıklar.
Dediğin kusur onda olsa bile, adalet mi bu?

Birinin yüzüne bakıp da karar verme,
Kimse hakkında peşin hüküm verme.
Bil ki yargılayan kalp, çoğu zaman yaralıdır.
Önyargılı olanlar herkesten çok  kendini aldatır.

İnsan, insana ayna olmalı;
Düşünmeli onun da derdini, suskunluğunu.
Tanımadan ne senaryolar ürettik…
Oysa dönüp aynaya baksaydık, neler görürdük?
Meğer çoğu yalanlarla süslenmiş
Vicdanı, ahlâkı bir köşede unuttuk.

Suizanla atılan her söz bir zehirdir,
Hem karşıyı, hem söyleyeni eritir.
Kalbin temizse, yaklaş gerçeği öğren
Soru sor: “Doğru mu bu dediğim?” diye.

Bir yargı, yıkar nice yıllık emekleri.
Kırmadan, bilmeden, tanımadan konuşma.
Önyargı değil, merhamet yakışır dosta.
Araştır; belki hakkında hüküm verdiğin kişi,
Senden daha doğru çıkabilir aslında

mesakin-25/07/2025