İstanbul 2

Kimine güneşsin, kimine aysın,
Kimine bir ok, kimine yaysın.
Kimine hatunsun, kimine baysın,
Dünyanın başı sonu: İstanbul.

Kimine damla su, kimine nefes,
Kimine gürültü, kimine bir ses.
Kimine hürriyet, kimine kafes,
Kaf Dağı’nın ardı önü: İstanbul.

Kimine pırlanta, kimine demir,
Kimine ricadır, kimine emir.
Kimine çiledir, kimine ömür,
Canların canısın, canım İstanbul.

Kimine bozkurtsun, kimine koyun,
Kimine dik, kimine eğik boyun.
Kimine eğlence, kimine oyun,
Vatanımın kalbi, canı: İstanbul.

Kimine lalesin, kimine bir gül,
Kimine kırlangıç, kimine bülbül.
Kimine menekşe, kimine sümbül,
Sen ova, dağ, deniz, gölsün İstanbul.

Kimine uykusun, kimine döşek,
Kimine silahsın, kimine fişek.
Kimine düldülsün, kimine eşek,
Tünelsin, köprüsün, yolsun İstanbul.

İsteyene kolay kolay yâr olmaz,
Dünyayı gez, arasan da bulunmaz.
Böyle güzellik kimseye sunulmaz,
Kime ne: yazından, kışın İstanbul.

Hakkı Kalabalık