Çıplak ayaklarınla üzüyordun toprağı
Gem vurulamaz vahşi duygularla eziyordun habire
Adım adım bağrına basıyordun fütursuzca
Daha filizlenmeden kuruyordu umutlar


Gök gürültüsüyle çınlıyordu
Sağır ediyordu iniltileri
Acısını dışa vurmuş kara bulutlar
Ve yağmur taneleri serpilip
Sağnak sağnak dökülüyordu
Gökyüzünden gözyaşlarına


Akşamdan kalma evladiyelik bir mahmurluk
Pamuk ipliğine sarılı
Küçük ihtimallere bağlanmış arzular
Kendini keşfediyor gibiydi mimikleri


Oysaki yanılmışım...
Karanlığı boğup gün yüzüne çıkmayı
Güneşe selam çakmayı bekliyormuş
Artık saklanmıyor kuytularda
Dikkatimden kaçmış
Oysa ki ele veriyordu kendini her baktığımda


Ne zaman başımı kaldırsam
Hep karşımdaydı o hoyrat bakışları
Nefsimi kamçılıyor ve kırbaçlıyordu
Bense pranga vurmuştum duygularıma
Dizginleri kopmuştu yüreğimin
İstemsiz ve hayvanca bir dürtü sanmışım oysa


Demek ki algılar kelepçelenmiş
Görmek istememişim konduramamışım
Saklamışım kendimden kendimi
Ama kandıramamışım vicdanımın iç sesini


Baygın ve sarhoştu bakışları
Kalbimi cezbediyordu her dokunuşta
Gayrı meşruydu duygular
Raks edip delice sevişiyordu arzular
Ve şimdi anladım o benim kör noktam

Tarih: 13.07.2025 ___________________________