0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
133
Okunma
Bira doldurmaz avuçlarımı,
Gözüme kestirdim boş sayfaları.
Yalandan ibaret,
Ben ve nacizane duygularım.
Yazamıyorum eskisi gibi,
Ne aşkla ne de nefretle.
Ne oldu içimdeki susmayan velede?
Güya sembolik, toplumcu idi.
Kendi derdimden öteye yol yok,
Pek de mütevazı değilim.
Cefasını çekmem dertlerinin,
Bir avuç dolusuna sahibim.
Dua ettim, yankı döndü — ben miydim Tanrı?
Sorguladım; cevapsız kalan her şey gibi.
Ne gök indirir beni, ne cehennem çağırır,
Artık hiçlik bile fazla gelir bu faniye.
5.0
100% (1)
