Karadeniz’in hırçın dalgaları gibiydin gür sesinle
Şarkılarını şiirlerini okurken koca yürekli adam
Yeri geldi yaptığın mizahlarla güldük zaman zaman
Hep yüreği kocaman bir adamdın sen

Kocaman yüreğinle tanıdık bizler seni
Önce şarkılarınla taht kurdun yüreklerimizde
Vatana olan aşkınla daha da yer ettin gönüllerde
Şarkılarınla gönlümüzü avuttuk, kimi zaman da ağladık
Eşine olan sevdan Aşkın hiç bir zaman dilinden düşmedi hayran bıraktı bizleri

Sanatına aşık eşine sevdalı vatanı Uğruna ölecek
Öyle kocaman bir yüreğin vardı ki senin
Bizleri kendine hayran bırakan bir insandın
Gidişinde yaktın yıktın mafettin bizleri

Ani ve zamansız olmuştu bu gidişin
Hani bir şiirinde alışırsın diyordun ya
Bilmem şimdi yar dediğin nasıl alışır yokluğuna
Yanan yüreğini nasıl soğutur bilmiyorum
Biz sevenlerin bu haldeysek ailene evlatlarına
Rabbim dayanma gücü sabır versin be koca yürekli adam

Eşin ne de güzel anlatmış bir demecinde
Karadeniz’i Öksüz beni de sensiz bıraktın
Şair ruhlu şiir sözlü Volkan’ım vuslata giden yerde
Böyle yaşanıyor ayrılıklar diye
Bizimkisi bir aşk hikayesi değil aşktı diye eklemiş
Seni yaşamış yıllarını vermiş bu kıymetli kadın
Ne de güzel anlatmış koca yürekli adam

Gittiğin yer cennet dualarımız da ışık olsun
Sana dil uzatanları biz Allah’a havale ettik
Sen huzurla uyu koca yürekli adam
Şarkıların şiirlerin kaldı bizlere miras
Yaşatacağız anacağız her dinlediğimizde
Ruhun şad olsun Mekanın cennet olsun koca yürekli Volkan Konak