Tükenirim aşk gibi yangının eşiğinde,
Bir vuslatı ararken, bir firkatlik şâdım var.
Kendimden geçerim ben, gönlümün beşiğinde,
Her hecede bir yangın, her kelâmda yâdım var.

Yaklaşırım nar gibi, duramam bir menzilde,
Ne Leylâ’ya ererim, ne Mevlâ’ya bu ilde,
Ayrılığın tokadı, iz yapmışken gönülde,
Sararmış her yaprakta ve her gülde adım var.

Aşk gibi çöker gece, üzerime her gündüz,
Ne zaman erer fecre, ne biter bu güler yüz,
Kalbimde bir hüzün var, dudağımda yanık söz,
Hayalim sükût iken, uçan bir kanâdım var.

Ben miyim? Aşıklara, mezar olan her mevsim,
Kavuşmak bir hayalse, ayrılık mı; Bu taksim?
Bu sevdaya yalnızca, bakmak mıdır; Hevesim?
Her adımda kükremiş, dağ gibi ecdâdım var.

Ey kalem, yazma artık; gönlümden çek elini,
Dökme artık içini, sil gözünden selini,
Aşık olup yananlar, terk etmeli külünü
Bu aşkın diyarında, gökde bir murâdım var.

...andelib...