2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
168
Okunma
her şeyin sonu o
bir sıcaklık:
rahimdeyken adı yoktu
suyunu bulandırdı
dil dışladı
çocukken “kaka” oldu
ama dışlanan
hep içeride kalırdı
(bunu Bergson da anlardı)
çocukken
duvar dibine yapardım
şekil alır kıvamdaydı
bir nevi “fail-i muhayyile”
İbn Arabî’nin gölgesinde bile
yer vardı ona:
(her şey varlıktır, değil mi ya)
sonra unuttum onu
parfümlerle bastırdım
havalandırmalarla susturdum
düşüncelerimi yıkadım
ama beynimde leke kaldı
kabullen
varlık
güle de siner
pisliğe de yazılır
Seddar/ Mersin 18.07.2025
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
