Kalmadı güvenim, kimseye artık.
Bıktım dünyanın, şu hallerinden.
Yoruldum uğraşmam, kimseyle artık.
Usandım kulların, şu hallerinden.

Kimi çıkarına, kırk takla atar.
Kimi kendisini, bir pula satar.
Kimi’ de garibin, hakkını yutar.
Usandım riyakâr, kul dillerinden.

Caniye kol kanat, gerenlere bak.
Utanmadan karaya ak, diyenlere bak
Gün gelince hesabını, soracaktır Hak.
Usandım vicdanı, kör olanlardan.

Vicdanlar suskun, gözler kör olmuş.
Sevgi çiçekleri ise, açmadan solmuş.
Her taraf bak harami, caniyle dolmuş.
Usandım kulların, bu hallerinden.

Sanmayın beyler, bu böyle gider.
Verilen bu ömür, gün gelir biter.
Saraylar, hanlarda, baykuşlar öter.
Usandım duyarsız, tüm kullarından.

Affet Allah’ım ne olur, sen bizi affet.
Doğruya, iyiye, güzele, çekilirken set.
Adam dediklerim bak, bozuldu hayret.
Usandım ihanetin, tüm hallerinden.

Yalvarırım akıl ver Allah’ım, akıl ver bize.
Hakka Hakikat’ a artık be, dönülsün öze.
Sen yardım et’ ki Yarabbi, çıkılsın düze.
Usandım dünyanın, bu düzeninden.




Muhlis SÜNBÜLCÜ.