Aklım sende kalıyor, alamazsam bir haber;
Hiç kimseler duymuyor bu sedayı, ne tuhaf!
Bak benimle beraber, yüreğimle beraber,
Kalemimde yaşıyor bu sevdayı, ne tuhaf!

Sen varken dönen dünya, sen yokken de dönüyor
Hayat devam etse de güneşimiz sönüyor.
Ruhum hasret içinde yalım yalım yanıyor,
Bedenim alışıyor her vedaya, ne tuhaf!

Gözlerim hasretlerde, yolları seçemiyor;
Kalp sensiz gecelere bir kefen biçemiyor,
Hadi gönlüm sevdalı senden vaz geçemiyor,
Dilimde takılmıyor "Can feda" ya, ne tuhaf!

Dışladıkça kendimi dostlarımdan ıradım,
Derdimin çaresini tabiplerde aradım.
Ne yazdığım okundu ne bir işe yaradım,
Herkes görmezden geldi istidayı, ne tuhaf!

Şairler acılarla her gün beslenip durur,
Coşari umut denen cama yaslanıp durur,
Şiirler her satırda sana seslenip durur,
Yüreğin nasıl duymaz o nidayı, ne tuhaf!

14.07.2025/Samsun

İbrahim COŞAR