7
Yorum
46
Beğeni
0,0
Puan
441
Okunma

Düğümlenen iplerin boğazında elim
Öyle sıcak, öyle soğuk
Dizginlerinde fırtına kopartan çocuğum
üç vakte kurdum zamanın çığlığını
Öyle ki
Yüreğimden göğün ışığı söküldükçe
Ben duvarlar örüyorum
Kurduğum, kurguladığım bir rıhtımın
kalemini kırıp,
boğuyorum içimdeki kıvılcımı...
Ve acının gün görmemiş yüzüne bakıyorum
Solgun benzindeki son bakışa takıllıyor
gökkuşağını arıyan nefesim...
Ben ki ahh ben
kırılmış aynanın dilinden anlarım
yutkunduğum yerdir orası
Tutup boynuma düşen geçmişi
tavana diktiğim gözlerimde asıyorum...
Hepsi bu.
~°~
~°~