0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
151
Okunma
“Uyanmak”
Uykunun koynunda unuttum kendimi,
Rüyalar bile artık sessiz kalıyor.
Bir boşlukta salınan bedenim gibi,
Zaman bile beni beklemeden akıyor.
Ama içimde ince bir kıpırtı var,
Bir ışık, belki de bir dua sesi.
“Uyan,” diyor, “her şey bitmiş değil,”
“Sen hâlâ varsın, ve bu bir mucize.”
Yorgunluk, geçer... Sessizlik, diner...
Bir sabah uyanırsın, fark etmeden.
Gözlerin buğulu, ama içinde bir inat:
“Ben buradayım, yeniden.”
Abdullah ÜNLÜSOY KÜTAHYA
5.0
100% (1)
