Söz: M Y Boz
Müzik: G.B.Turhan

Kurumuş bir gül düştü, eskimiş parkasından,
Güllerin solmasını, kendimden biliyorum.
Çiçeklerle bezeli , cennetin arkasından,
Dalların elmasını, kendimden biliyorum.

Bir resmin var yadigar, öpüp koydum en üste,
Ben öleyim sen yaşa, tek yeter ki sen iste,
Gelirken ki değil de, giderken ki dönüşte,
Yolların olmasını, kendimden biliyorum.

Sen kestin umudumu, dermanımı dizimden,
Bulacaklar yolunu, karda kalan izinden,
Yara yara gelecek, kan akacak gözünden,
Sellerin gelmesini ,kendimden biliyorum.

Sende yoktan var oldun, işte sevgim kadarsın,
Yaşayan geçmişini, ülfetine adarsın,
Ayrılığın zehrini, elbet bir gün tadarsın,
Kulların çelmesini , kendimden biliyorum.

Hani nerde kaldılar, sağlar gibi dostlarım,
Kötü günde kum oldu, dağlar gibi dostlarım,
Kahıroğlan haline, ağlar gibi dostlarım,
Ellerin gülmesini , kendimden biliyorum.

Mustafa Yılmaz Boz