Yurtta sulh… içimizde bir yankı, bir sızı bu sözler
Ana şefkatiyle, yavrusuna dökülen gözler.
Bu topraklar ki nice canları bağrına basmış
Her karışında şimdi huzurun nefesi akmış.
Ocağımın dumanından, eşiğimden sızan sıcaklık
Bir milletin ayrılmaz bütünlüğüne duyulan hasret, kucaklık.
Her bir can adalet pınarından içsin, artsın sefası.
Ne kin kalsın içimizde, ne bir kırgınlık zerresi
Sadece sevgi sarsın dört bir yanımızı, sarsın herkesi.
Umutla, inançla yoğrulmuş, sapa sağlam duran
Bir yurdun kalbi, kendi içinde sonsuz bir bahar kuran.
Cihanda sulh… Bir rüyadır, ama gerçek olabilir
Denizlerin dalgaları gibi insanlık el ele verebilir.
Uçsuz bucaksız gökyüzünde Ay ile Yıldızların fısıltısı
Savaşın karanlık gölgesiyle bir daha düşmesin arası.
Her bir masumun gözyaşı, kanayan bir yara
Artık barışın şarkısı çınlasın her yandan her toprağa.
Sınırlar sadece haritalarda kalsın zihinlerde değil
İnsanlık el ele, gönül gönüle yürüsün, aydınlığa eğil.
Bir çocuğun kahkahası, yeni bir tohumun filizlenmesi
Umutla baksın yarınlara dünyanın tüm neferi.
Bu sadece bir dilek değil, olsun bir insanlık yemini
Atatürk’ten yadigar, kutlu bir emanettir bu sözler.
Yurtta yeşeren barış, cihana uzanan bir el gizler.
Bir yürekten taşar, diğerine akar bu sevda
Ve insanlık, barışın ışığında bulur kendini yolunda.
Bu cümle, bir dua, bir yaşam felsefesi
Karanlıkları delen, aydınlık bir meşalenin sesi.
Huzurla dolsun içimiz, dünyamız da şenlensin.
Zira gerçek güç, barıştadır, ve her şey onunla gelsin.
"Yurtta sulh, cihanda sulh"