Halimi hatırımı artık, soran kalmadı.
Yorgun bir haldeyim düştüm yollara.
Yürümez dizlerim, derman kalmadı.
Dermansız çaresiz, düştüm hallere.

Aman dilemem ben, Haktan başkaya.
Yürekte sızılar var bak, onulmaz yara.
Dertlerse peşimdedir, hep sıra sıra.
Anlatırım derdimi, yıldıza ay’ a.

Miskin garip kulum, ağlar gezerim.
Mazimi ise ben hayalde, düşte ararım.
Ekmeğimi hep soğuk, suya banarım.
Minnet etmem ben, namert kullara.

Ben hayatımı düşe, kalka yaşadım.
Aşkımı ise, sahrada, çölde aradım.
Uçan kuşa, gece yıldızlara sorarım.
Anlatırım derdimi, soğuk taşlara.

Ah’ dı vefa kalmadı, artık kimsede.
Keder katmer katmer, gelmiyor dile.
Sayılmaz sırtıma inen, namertçe sille.
Kendimi vururum, meçhul yollara.

Çaresiz şu derdimin, dermanı yoktur.
Düşene sille vuran, haddinden çoktur.
Tek dostumsa benim, yaradan Hak’ tır
Anlatmam derdimi, namert kullara.




Muhlis SÜNBÜLCÜ.