Sebepsiz açar mı güller sevgi olmazsa açmaz
Açan içimdeki gülleri bir bir yârim sen kuruttun
Sebepsiz yere insanın kalbi taş olur ’mu olmaz
İçimdeki sevgiyi sen öldürdün yârim helal olsun


Ben severken beni sen hiç mi sevmedin
Dilime feryadı kalbime ateşi sen düşürdün
Bir umut ile sensizliği beklerken ben
Yüreğimi kor gibi yakıp gözlerime yaşı düşürdün


Hırpaladın sonunda benim sen olan sol yanımı
Bu aşktan geriye kalan kuru gözyaşı ve yol ayrımı
Sevseydik birbirimizi söyle hiç yarım kaldırımıydı
Mutluluk yerine ne yazık ki ayrılık bize yakındı


Sevseydik belki de çok mutlu olurduk ayrılmazdık
Bir anda nasıl da rüzgar gibi ayrılıklara savrulduk
Sevda denizi gibi aşkının matemi de kahrolduk
Ne sen beni nede ben seni cananım anlayabildik


Olmasaydı yârim böylesine sonumuz keşke
Kader bile kıskanırdı bizi ah birde bizi sevse
Mecburiyetten birbirimize kalpten bağlandık
Mutlu olacakken neden geçmişimize ağladık


Gönüllümün penceresi sana aralandı bir kere
Ne umut etmiştik zamanı bak harcadık senelerce
Kalbime yazmışım seni benden gittiğini bile bile
Dayanamaz ilk gün gibi çok severdim seni yine de


Sen aşkıma asisin asi...….
Gül rengime mavisini mavi....
… Asi ve Mavi....!!!!!!


ALİ ÇETİNKAYAA