Bilir misin ?
Delice senin için koştuğum
Mevsimsiz sokaklarda
Nereye baksam aynı sis, aynı bulut
Bilir misin
Gülümsemek, ağlamak
Aşkın alameti derdim
Ama ani oldu gidişin
Gurbetin kucağına

Beklemek en güzel yalandı
Yalvardım diz çöktüm
Sevemez dedim, hiç kimse benim kadar
İnsafsızca büyüdü içimde yokluğun
Amansız geçitsiz
Sıra dağlar gibi hep
Sensizlikte hiçliğim

Şimdi bir yerdesin uzak mı uzak !
Yalnızlığın acımasız kollarında
Yokluğun acımtrak tadında yaşıyorum
Açılmaz sanırdım, kapandıkça yaralarımı
Sevdan yüreğimde dinmez bir alev oldu
Bırak tuttuğun yağmur dolu şehri
Bak, yine akşamlar geliyor
O akşamlarda hiç susmayan
Sensizlik ağıtları hep karşımda
Yarama tuz ekiyor şarkılar

Rüzgar gibi bir ömür geçti de, bomboş elim
Acılar dolandı yüreğime... hayallerim aldatıcı oldu hep
Bir güz fırtınası kattı önüne
Çarptım dikenli yollara, taşlarda hatıralar kaldı
Masallar gibi renkli sanırdım ömrümü, baharımı
Nereden bilecektim; sonbaharın tek mevsimim olacağını
Rüzgar gibi bir ömür geçti bilemedim

Şimdi
Simsiyahtır düşlerim
Hazan rengi hüzne durur yaşamak
Kördüğüm umutlarım çıkar mı yarınlara
Bir gün aydınlık sabahlara güler mi gözlerim
Biter mi yürek yaralarım

Gittin ya
Giden yalnız sen olmadın
Bu gidişle
Tüm varlığınla varlığımda gitti
Gözyaşlarım tükendi ağlayamadım
Yokluğunun ne denli zor olduğunu anladım
Anılar çivilendi yüreğime tek tek !

Günay Koçak

25/6/2025