Yaradan!
Odur ki…
Nefes verendir, umutla dolar her an,
Dumanı dağıtan, huzuru sunan,
Mutluluğu armağan eden,
Gülümseten, ağlatan,
Her zorluğu silip süpüren…

Odur ki…
Darlığı genişliğe çeviren,
Kederi alan, kötülüğü yok eden,
İyiliği lütfeden,
Merhameti kalplere işleyen,
Vicdanla insanı insan eden…

Kırmadan, dökmeden,
İncitmeden, incinmeden,
Hoşgörüyle yaklaşan her gönüle,
Akıl verip düşünmeyi öğreten,
Zekâyla doğruyu ayırd eden…

Ve Odur ki…
Dili verip güzellikleri söyleten,
Kalpten kalbe köprü kurduran,
Bir bakışta milyon dua gizleyen…
Sevgiyle, ışıkla,
Sonsuzlukla var eden…

İnancım odur ki…
Her doğru, onunla büyür içimizde,
Hasretle yoğrulan sevgide,
Dürüstlüğü lütfeden bir el
Duasıyla bedenime dokunur sessizce…

Umutla beklerim…
Güneş gülüp yüzüme bakarken,
Havada uçan kuşlar özgürlükte yüzerken,
Bağında uyanan çiçekler
Rabbine secde ederken…

Karanlık bir yuvada yalnız mıyım sanırsın?
Her suskunlukta onun adı yankılanır,
Bir dua, bir niyaz gibi
Gönlümde büyür her an…

Zaman gelir de…
Bilinmez bir ayrılık kapıyı çalarsa,
Beden yorgun düşerse,
Ruh hasta olursa…
Gel Ya Rab!

Yönünü bana çevir, al beni yanına…
Ya da bu dünyada,
Senin adını ezber etmiş yüreğimle
Yaylan gibi bir huzura taşı beni…

Ey Yaradan!
Dualarımda sen,
Kelimelerimde sen,
Sonsuzumda yalnız sen varsın…
Yaradan Odur ki…
Kalbimi bilen, susuşumu duyan sensin.

Berlin.Haziran. 2025
Pevruzi Hasan’dan gönülden bir niyaz…