3
Yorum
13
Beğeni
0,0
Puan
362
Okunma
niyetim açığa çıkmasın diye bakışlarıma sansür uyguluyordum karşında
gözlerini kaçırdığın an gözlerim
kayıyordu çatala
hele kahveni içerken
o kulbu kibarca tutup dudaklarına götürmen yok mu
ne zevk alıyordu kim bilir
ruj izin yavaş yavaş erirken
ya oturduğun sandalye
kucak yapıyordu ya karşımda
hem de saatlerce
kalktık sonunda
yine bekleriz der gibiydi oturduğun sandalye
falına da bakayım diyecek
o fincan dile gelse
artık niyetim açığa çıksın istiyordum ellerini tutarken
o sıra telefon çaldı
tam da kolunu kapacakken
derken yol bitti
bisikleti varmış meğer
binip evine gitti
ardından bakakaldım oturduğu seleye
kim bilir ne haldedir
her pedal çevirişinde..
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
