Yine sessizliğin etrafı,karabasan gibi sardığı anlardan biri,
Pusu kurulur kapının eşiğine,sinsice beklenir tozlu ayaklar.

Kimlerin geçeceği meçhul,
Tek bilinen,atılan adımdan sonra oluşacak hasar.

Savrulan hisleri bir yana,
Geriye kalan sadece külleri olacak.

Göz bebeginin kararması,
Bedenin soğuk zemini hissetmesi,ona verilen ızdırabın en güçüğü.

Kavrulan düşünceleri,yumak gibi sarar bitkin vücudunu,
Yığıntılar altından kaldırmak ne agır, ne zor gelir.

Sessizce yıkık adımlarla,pencere kenarına ilerler,
Esen rüzğara kaptırır yıpranmış saçlarını,
İçine çekmeye çalışır,temiz havayı,
Çalıştıkça boğazına düğümlenen her nefes alışverişi.

Yanaklarını ıslatan tuzlu su,
Dile getiremedigi sözlerinin tarifi,
Uzaklara diker,yorgun yaşlı gözlerini,
Bekler,umudun içinde umutsuca.