Çekime ve zamana yenik düşer her nesne.
Elâstikiyet gerek, sabırla biraz esne.
Neden- sonuç ilişkisi yön verirken hayata.
Dikkatle bir bakıver aynadaki son resme.

Saçlar apak-dökülmüş, gözler derine düşmüş.
Bir acayip yel esmiş, belki belini bükmüş.
Bu dünya acımasız, devranın çarkı keskin.
Zamanla sert gelenler belli dişleri sökmüş.

Tv-radyo tek ağız söylerken aynı marşı.
Belki sessiz çığlığın titretivermiş arşı.
Elde baston varana kadar pazar yerine.
Uğru ve zorbalarca karışıvermiş çarşı.

Olsun, tecrübe sende, görüyorsun dikeni.
Kökten söken uğruyu, saf zehiri dökeni.
Âmâ olan göremez elbet hak-hakikati.
Zayıfken destek olup, dert yükünü çekeni.

Zekâ çöken vücutta, cevher misali parlar.
Ampule ne gerek var aydınlatıyor farlar .
Yürekte yol alana ,engel değil ki radar.
Varsın gıygıdı çalsın dini bütün(!) şofarlar.


Emine Balı Oğuz