Acı dediğimiz şey sadece bir algıdır.
Acıyı hissettiren bir acayip salgıdır.
Canlar yakan- yakılan, hisseden de canlıdır.
Durağan değil zaman, sanması yanılgıdır.

Can konup göçer iken Zaman- mekanı tanır.
Çektiği acıları zaman-mekândan sanır.
Oysa mekân dururken zaman akıp gidiyor.
Durağan değil zaman ,can sanır ki canlıdır.

Acımak empatiye sekte vurur çözümde.
Ruh cana acımıyor, sürüklüyor özünde.
Menfaatinden başka, hiç bir şey yok gözünde.
Can yakanda canlı el, temiz değil kanlıdır.

Can bedende küçük kuş,ruh bu kuşun kanadı.
Acıyı başka candan ,bu küçük kuş tanıdı.
Empati devredeyse acıtanı kınadı.
Acı çeken de hatta , çektiren de canlıdır.

Acımak ve acıtmak zalimin son rötuşu.
Can yakmak, nifak sokmak, örseler dik duruşu.
Canlı sergiler canlı, daima son vuruşu.
Hızla kayarken zaman, sanılıyor canlıdır.


Emine Balı Oğuz