Yosun tutmuş sensiz gönül bahçelerim
Anlatılması zor duygular içindeyim
Hüzün çökmüş baktığım her pencereme
İçimde geçmek bilmeyen kırgın bir acı
Ağaçlar sonbahara hazırlanıyor şimdi
Karanlığı seçmiş sokak lambaları
Bu akşam durgunlaşmış içimdeki sevinçler

Yemyeşil ormanlarımı tutuşturuyor zaman
Bulutlar ağır ağır iniyor kirpiklerime
Gözlerim nemli, göz kapaklarım tonlarca ağır
Hançerler saplıyor korkularıma karanlıklar
Darmadağınım, içimde ateşler patlıyor, korkuyorum
Rüzgarlar esip geçiyor; bakıp ama görmeyen gözlerimi

Zamanın
Bir ben bilirim böyle yorgun akışını
Çıkaramam sabaha, gecenin saatlerini
Bekleyişleri çıngıraklı yılanlar sokar bazen
Aynalarda ararım gözlerimi bulamam
Dağınık, perişan, bomboş sokaklar gibiyim
Sen
Mazimde taşıdığım bir öyküsün
Yalnız ben bilirim

Bir şarkılık zamana atmasan beni olmaz mı ?
Olmaz mı ; bizi hüzne atan zamanları hiçe saysak bence
Ya da masallara kilitlesek bizi, yaşasak masallarca
Mutlu şarkı öncesi özlemlerini, tutuklasaydık sabahları
Yine de ağlar mıydı yüreğim öylesine
Uzamasa bir kere de, mutlu yaşamak bahar dallarında
İlk yazların tatlı esintileriyle uyurdum
Bahar kuşlarının cıvıltısı ile avunurdum

İsli bir lamba var sanıyorum yaşantımda
Burnumda kokusu eski yaz akşamlarının
Duyuyor musun kahkahalarımda gizli hıçkırığı
Bu, sabahı gelmez gecelerde
Biter mi
Sana olan sarı safran hasretim
Hiç sanmam
Ben yine kalemleri hüzünlerde tüketirim
Tüm gecelere renk katıp, rüyalara yatıp

Oysa ; isli bir lambaya dönüyor tüm ışıklarım
Bir kez baksan aklaşan saçlarıma
Boş ver... düşünme duygusuz yarınları
Bir Ferdi baba feryadında
Adımla dur sokakları
Adımla ; hatıralarını, dönmeyen umutlarını

Günay Koçak

7/6/2025