5
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1015
Okunma
Boşverin kardeşim hikayesini filan.
O da bana kalsın.
Şiiri paylaştım ya, yetmezmi işte!
Sensizlik oltasında,
Yakalamak için seni,
Yem olmuşum en sancılı iğnelere..
Kalbimi cüzdanıma koydum,
Bozdurup bozdurup harcıyorum;
Harcıyorum senin yolunda;
Şaranpole yuvarlanmış duygularımı..
Elinde ip yumağıyla,
kahrın pençelerine çorap ören
Pencere önü teyzeleri var içimde,
Sahnesini, dekorunu hayalimde kurduğum,
"Radyo tiyatrosu" gibi hayatım..
Uygun adım geçiyorlar gözümden..
Başımı ellerimin arasına alıp düşünürken,
Uyanıyorum,
Ve perde kapanıyor!
Alkış!!!!!!
Şakağımdaki karlar;
Ah; ne zaman yağmış!
Kış, evet kış...
Ne varsa Kanun’a ait,
Mazide kalmış!
Bedenime yetişemiyor ruhum.
Geride kalmış.
Beklemem lazım bu durakta..
.....
(Ve perde kapanmış...)
Cevap Yaz