Eylül, ekim, kasım derken seni ne de çok özledik
Gözümüz kaldı göklerde hep yollarını gözledik

O kar beyaz yüreğinle barışa türküler söyle
Kalmaz gönlümüzde tasa, hayat bayram olur böyle

Üşümezsin bizim gibi; tipide, yağmurda, karda
Kar yolları kapatınca kalmazsın biz gibi darda

Çocukların sevgilisi, sensin kış ayının süsü
Gelinliğin lapa lapa göklerin beyaz örtüsü

Her tanesi bir parçandır ne de çok seversin karı
Seni pek zayıf düşürdü düşman belledin rüzgârı

Kara gözlerin kömürden, uzun burnun havuçtandır
Her şeyin yerli yerinde yalnız olmayan bir candır

Boynunda sımsıcak atkın, bir elinde de süpürgen
Pek tombuldur beyaz tenin, boyundan büyüktür gölgen

Maskotusun kış ayının kar beyaz gelinliğinle
Gülümsettin yüzümüzü bizden ne dilersen dile

Kış mevsimiyle birlikte katılınca aramıza
Dağıttın efkârımızı, merhem oldun yaramıza

Kış sonrası yaz gelse de seni nasıl unuturuz?
Tatlı hatıralarınla gönlümüzü avuturuz

Fitne fesat yoktur sende, için dışın bembeyazdır
Tenini dipdiri tutan bizi üşüten ayazdır

Kar çekilince topraktan derin uykulara daldın
Kış sonu yitirdik seni, albümlerimizde kaldın

Büyüdük, kocaman olduk, yıllar ne de çabuk geçti
Seni hatırlatan her şey hayal dünyamızdan göçtü

Ne çok isterdim yürekten bir kez daha çocuk olsam
Hayatın sonbaharında kuru yaprak gibi solsam

Şimdi saçlarımda aklar gönlümüze yağıyor kar
Kurtar mahpus yüreğimi yetişsene gül yüzlü yâr!...

M.NİHAT MALKOÇ

Not: Bu şiir çocuklara yönelik olarak yazılmıştır…