0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
104
Okunma
Umut da Fısıldar Sessizlikte
Ve her adım biraz daha uzak
O sıkışmış, sessiz benliğimden.
Rüzgarlara vermek istiyorum derdimi, hasretimi.
O uzaklarda bir yerde hissediyorum kendimi.
Belki bir ağacın gövdesinde dinleniyorum,
Hiç kimsenin bilmediği bir yamacın sessizliğinde.
Adımı unutan sokaklar var arkamda,
Ama önümde hâlâ susmayan bir iç ses.
Yaşanmışlıklar geçiyor gözlerimden ve hayalimden.
Kendimi kaybolmuş hissediyorum sessizliğin ve sensizliğin penceresinden.
Ama sonra bir kuş konuyor pencereme,
Ve bakışlarında tanıdık bir sabah var.
Belki her şey bitmedi henüz,
Belki bu sessizlikte filizlenen bir umut var.
Ve her şeye rağmen yaşamak çok güzel.
İ. Taşçı
5.0
100% (1)
