Bir süredir
sabaha karşıyım
ve bir süredir
gün ışığına
karşıyım
sanki bir
gece sinemasında
herkes kendi evindeymiş
kadar yalnız
ve kırılgan
oynaklığına karşıyım
devinimlerin,
fotoğrafının
yavaşça akan
varlığına
teknik olarak
bir gün
yok olacak
olmasına
karşıyım,
karşısındayım
masanın
ilk helal
şarabın
karşısında
pencereye
bir kaç adım
uzaklıkta
gökyüzüne karşıyım,
gece kuşlarını
gördüğümde
içimdeki
buyurgan
telaşın
karşısındayım,
bir kedinin
şımartılmış
bir farenin ise
anlamsal
yalnızlığına
karşıyım,
güneşin dünyayla
olan açısı
değil midir
tüm bu hengame
yanımda dövüşen
canavarlara karşıyım,
otobüslere
binmiş
ölümlerine gidiyor
insanlar
ne kadar da mutlular
diyemeyeceğim
ne kadar da uykulular
bu sonsuz
uykulara
karşıyım,
sanki
yüzyıldan fazla
bir süredir
seni seviyor
olmanın
hafifliğine
ve gerçek
dışılığına
karşıyım
dokunsalar
uçacağım,
her gökyüzü
sevdadandır
her insan
biraz kuş
biraz kul
biraz da kumdur
ve bir puldur
bir tek sana
yazılmış
edebi olmayan
mektubuma,
aritmetiğine
karşıyım
hayatın
formüllerine
karşıyım
hayat icabında
sana benzemeli
dimdik
ve ölesiye soft,
yer çekiminden
habersiz
icabında
bir kuş gibi
uzaya yakınlığına
karşıyım,
varsa bir son
tümüyle bir son
senin elinden olsun
dünyayı düşünme
gözlerin yok mu
bir süredir
gözlerinin
karşısındayım,
henüz sabah
olmamış
bir başıma
çokgenleri olan
topraksız
bir ülkede
ölesiye soyut
kağıttan
küllerime
karşıyım.



İlker ÖZDEMİR