Kırıldığın yerden kırarmış hayat
Ummadığın anda
Tarih tekerrür edermiş
Sen hayal edermişsin kader gülermiş
Silermiş yenı baştan dıye
Her başladığında bir yanında
Yamalar oluşurmuş
Gözle görülen

Tebessüm gidermiş yüzünde
Çizgilere karışırmış gururun
Sillesi ağırmış yılların tokat misali
Her vurduğunda avuç içlerı yanarmış
Düşüncelerinin kaldıramadığı yükler
Hafıf gelirmiş zamanla
Yok olduğunu sansanda
Tırtılın kelebeğe dönüştüğü gibi
Degiştirirmiş kanat renklerını

Kırk biri bulan maratonda
Koşmaya devam ettirirmiş kıyasıya
Her mevsim başka olurmuş bahar
Gerı dönmeye müsait değilmiş insan
Noktaların virgüllerin cümlelerın
Önemini yitirirmiş zamanla
Kara tahtaya yazılan tebeşir gibi
Silerken toz bırakırmış üstüne

Zümrüdü anka kuşu gibi
Sonunu inşaa edermiş
Küllerinden yeniden doğmak için
Her sonun bir başlangıcı
Kudretlendirirmiş kanatlarını uçmak için
Küllerine basarmış zamanla
Beden yaşlansada ruhun genç kaldığını
Unuturmuş insan...