Bir anlık
inceden
inciden
ve inciten
bir telaşla
yazılmış
bir şiirin
sonuna
iliştirir gibi
sessizliğini
sonrasında
dünya sustu
bir tek senin
sükutun
anlamlı
sadece
sensin
gökyüzünde
uçan
bütün kuşlar
insansı
yalnızca
sensin
manidar
Allah bir tek
seni yarattı
gerisi
bir erik ağacının
meyva vermesi gibi
olsa da olur
olmasa da
halbuki
insan
yaşayabilir mi
sensiz
hesabı kitabı
olanın
gönlü kötülük
bahçesi gibi
neyi yesen haram
hesapsız
kitapsız
seviyorum seni
anne kucağındaki
bir çocuğun
annesine
baktığı gibi
dervişin
incitmediği gibi
bir karıncayı
susar gibi
bir cehennem
çukurunda
ağlar gibi
yağmurun
ansızında
sabahın
beşinde
dünyanın
insanlara
en uzak
noktasında
zindanlarda
tek başıma
takvimi
olmayan
bir gezegende
uzayın
anlamsız
karanlığında
seviyorum seni
Allah’ın
kulunu
sevdiği gibi
hiçbir beklentim
olmadan
secdesindeyim
sana
inanmışlığımın
kim ne derse
iki katını desin
bir tek sana
eğiliyorum
günlerden
bir gün
dünyanın
öbür ucunu
tutar gibi
ellerinden
tutacağım
gerisi
tüm insanlara kalsın...



İlker ÖZDEMİR