NEBÎ’YE KARDEŞ OLMAK.
Hastaydı Rasulullah, ömrünün âhirinde
Bâkiye çıkıp vardı o günlerin birinde

Geçip gidenler için çokça dua eyledi
"Kardeşlerimi ne çok görmek isterdim", dedi.

Ashabı sordu ona bunu merak ederek
"Biz senin kardeşlerin değil miyiz" diyerek.

Aydınlattı ashabı, merakını giderdi
Gelecek müminlere büyük müjdeyi verdi.

"Sizler benim ashabım, zorlu yolumda yoldaş
Çileme ortak olan türlü halime haldaş."

"Kardeşlerim gelmedi beni hiç görmediler.
Henüz vakti dolmadı bu güne ermediler."

"Nasıl tanıyacaksın henüz gelmeyenleri
Dünyada görmediğin, bildik olmayanları"

Anlattı meramını gayet nazik bir dille
Açıkladı mevzuyu anlaşılır misalle

"Aynı renkte atların içinde atı olsa
Ayakları ve alnı beyaz rengini alsa"

"Tanımaz mı sahibi ta uzaktan görünce
Şimdi bana cevabı verin yerli yerince"

Dediler "her şey ayan beklemez beşareti.
Alnında ayağında dururken işareti"

"Abdest nuruyla parlar elleri ve yüzleri"
Kardeşlerim bunlardır müjdelerim sizleri."

Ehli salât müminin işte budur sıfatı
Kardeşlik kavli ona Peygamber iltifatı.