Küçük bir jest, kocaman bir sürpriz oldu.
Çöpte bulup eve götürdüğüm kaktüsün;
Yaşama tekrar tutunması,
Kırmızı çiçekler açması,
Onca zorluğa rağmen dimdik ayakta kalması…
Çölde yeşeren bir vaha gibi,
Umutsuzluk ortasında beliren bir umut gibi,
Dikenler arasında saklı bir mücevher gibi,
Aşkın ateşiyle yanan bir gönül gibi,
Sevgilinin ruj sürmüş dudakları gibi,
Ve yüreğin orta yerinde açan bir gül gibi…


Narin bir çiçek belirdi gönlümde,
Dikenleriyle ömrünce kendini koruyan...
Narin bir çiçek belirdi gönlümde,
Kalbi sevgiyle ve yaşama sevinciyle dolu...
Narin bir çiçek belirdi gönlümde,
Sadece şefkat gördüğünde ortaya çıkan…
Ve narin bir çiçek belirdi gönlümde,
Karanlıkta içine kapansa da
Dünyasını aydınlatacak bir güneş fark ettiğinde
Hemencecik kendini gösteren…


Kırmızı çiçekler;
Yeniden var olmanın müjdesidir,
Kaktüslerin kalbinin aynasıdır.
Bize sevginin zaferini fısıldar,
Aşkın dikenli yollarında,
Ona yürekten inandığında.


Kaktüs çiçeğine konan
Narin bir kelebek olmak ne güzel…

Dr. Osman Akçay