KARA MÜHÜR
(Kör Şairin Zemheri Ağıtı ve Kara Büyüsü)*

I. LÂL OLmuş KALPLERE

Kördüm, sağırdım, dilsizdim -
Lâl olmuş yüreklere kara mühür vurdum.

Geceyi sırtıma aldım, sabahı tükürdüm;
Zemheri rüzgârıyla yazdım bu sitemi.

Kargalar sırdaşım oldu,
Hıçkırıklarımı karanlığa nakşettiler.


II. MUSKA ve EFSU

Boynumda:
- Senin yaktığın közden dövülmüş muska
- İçinde: Kırık aynalar, kara tılsımlar, susturulmuş çığlıklar

Sokağına vardığım gece
Ay utandı yüzümden.

Ayağımın izlerine okudum:
Geri dönüşü olmayan efsunu

III. KAHİN ve KEHANET

Kör bir biliciye uzattım:
- Saçından çalınmış iki tel (biri ihanet, biri pişmanlık)

Gözyaşlarım kuyuya düştü:
"Yedi gece yedi gündüz fırtına kopacak
Kapısında kuzgunlar nöbet tutacak!"

IV. İLÂHÎ İNTİKAM

Artık:
- Sabahları kan kusacak
- Geceleri dişleriyle rüzgârı ısıracak

Saçlarına düşen her ak tel
Benim adımı haykıracak.

En son perşembe gecesi
Eşiğime kırılmış beliyle gelecek -

O zaman:
- Büyülü defterimi yakacağım
- Son kelimeyi kargalara emanet edeceğim

V. HATIRA

Bu şiir;
Aşkı cellâdından öğrenenlere,
Yüreğinde zemheri esenlere,
Ve bir gün
Kendi karanlığına yenik düşecek olan
O kadına...

EBalta. Kara Mühür