Ekin biçerdik, kağnılarla sap çekerdik,
Güneşin altında öküzle düven sürerdik,
Kayısı kurusunu dam üstüne sererdik,
Hey gidi günler, geçti gitti YEL gibi.

Öğlen sıcağında susuzluktan yanardık,
Testiden buz gibi soğuk suya kanardık,
İkindi de gölge uzar eve dönerdik,
Savrulduk gurbete yapraksız DAL gibi.

Harman yerinde kara lastikle koşardık,
Yokuşları yorgun ama umutla aşardık,
Yokluğu kabullenir, şükürle yaşardık,
Türküler içimizde açardı GÜL gibi.

Tozlu yollar lastikleri aşındırırdı,
Yazın yün çorap giyerdik kaşındırırdı,
Çoban kaval çalar düşündürürdü,
Hey gidi zaman, akıp gitti SEL gibi

Bir fistanı haftada bir yıkar giyerdik,
Kuru ekmeğe salça sürer öyle yerdik,
Bir bardaktan sırayla ayran içerdik,
Bir kapıdan girdik, çıktık aynı EL gibi.

Kümesten sıcak yumurtaları toplardık,
Otla tandır tutuşturur, külünü koklardık
Bayram şekeri avucumuzda saklardık,
Yandı tüm anılar içimizde KÜL gibi.

Bahar yağmuruyla gelincikler açardı,
Hayvanlar ahırdan sağa sola kaçardı,
Naylondan yapılmış uçurtmalar uçardı,
Geçti güzel günler, diller suskun LAL gibi.

Dedem sabah erkenden tarlaya giderdi,
Ninem ocak başında katmer ederdi,
Çan sesleriyle çobanlar koyun güderdi,
Dünyada bir benzeri yok, tatlı DİL gibi.

Kuyudan teneke kovayla su çekerdik,
Akşam olunca gaz lambasını yakardık,
Dam başına yatar yıldızlara bakardık
Kurudu çeşmeler oldu birer ÇÖL gibi.

Sobanın üstüne kestaneler dizerdik,
Üşüyen ellerle kara kalem yazardık,
Leğen ile kayar, kardan adam yapardık,
Karda ayak izleri olurdu YOL gibi.

Aç kalırdık yine de sevgisiz kalmazdık,
Kara lastikliydik ama asla yılmazdık,
Annenin babanın hiç ahını almazdık,
Özledik saygıyı sevgiyi biz , BAL gibi.

Kalaylı kaplarda tüm yemekler pişerdi,
Bize büyüklere hizmet etmek düşerdi,
Nineler doksan yaşına kadar yaşardı,
Ölümler gençleşti, hayat sanki PUL gibi.

Şair Ebuzer ÖZKAN