Doğan her insan yalınız doğar ve ölürken de yalınız ölür!
Doğumla, ölüm arasında ki yaşama gelince her ilişkimizin olduğu insanlar, bu annemiz, babamız, eşimiz, çocuklarımız ve dost diye adlandırdığımız insanlar ile bir menfaat ve çıkar ilişkisinden başka bir şey değildir. Bu kişinin yakınlığı veya uzaklığı ile değişiklik gösterebilir ama nihayetinde hepsi ile menfaat yani çıkar ilişkisi aramızda inkar edilemez bir olgudur.
Değerli şair, işte aramızdaki bu insanları yok sayarsak kronik bir yalınızlık ile birlikte kalırızki bu yalınızlık korkulacak bir şey değildir. Bilakis, yalınız insanlar mutlu ve duygusaldır. Ben, yalnızlığı kendi açımdan değerlendirdim ama gerçekte bu böyledir. Başka izahı olduğunu düşünmüyorum. Şiirinizi okuyunca bu yorumu yapmayı bir görev olarak düşündüm. Yalınızım diye kimse üzülmesin. Yalınız kalmamak için sürekli vermeniz yani daima özverili olmanız gerekir. Aksini yaparsanız hep yalınız olursunuz. İşte bu yüzden ben hep yalınızlığı severim ve yaşarım.
Değerli şair, şiiriniz güzeldi. Çünkü, bana yalnızlığın tarifini yaptırdı… Tebrik ediyorum ve yürekten kutluyorum sizi. Selam ve saygılarımla esen kalın.