SEN YOKSUNYA
Yazarım kalem tutsa, şu ellerim
Yeşermeden soldu, gonca güllerim
Sen yanımdayken, lal oldu dillerim
İnan ki gülemem, sen olmayınca

Nerdesin sevdiğim, seneler geçti
Çektirdiğin çile, bu kadar yetti
Kalpten vurdu beni, çekip de gitti
İnan ki gülemem, sen olmayınca

Yalan dünyanın, anasını sattım
Dert yaşattı bana, acıyı tattım
Bal ettim acıyı, sevdamı kattım
İnan ki gülemem, sen olmayınca

Çok derinde kaldı, kalbimde yara
Aşk beni her zaman, sokuyor zora
Mutluluk satılsa, acep kaç para
İnan ki gülemem, sen olmayınca

Gelemem yanına, zaman kalmadı
Bir satır mektubun, neden gelmedi
Seviyorum onu, oda bilmedi
İnan ki gülemem, sen olmayınca

Ben onu sevmiştim, bil ki gönülden
Onca senem gitti, geçen ömürden
Çektirdi o bana, zalim dilinden
İnan ki gülemem, sen olmayınca

Zaman gelir, bir gün dergâh kurulur
Bu yaptıklarından, hesap sorulur
Aşka susayana, derman bulunur
İnan ki gülemem, sen olmayınca

El ayak tutmuyor, bu kara kışta
Gel artık yanıma, dağları aşta
Ayağın sağlam bas, kayarsın yaşta
İnan ki gülemem, sen olmayınca

Midayet yazarsın, derdin bilinmez
Sen ne yaparsan yap, asla görülmez
Aşıklara, gönül yolu sorulmaz
İnan ki gülemem, sen olmayınca
Şubat 2019
Midayet Kara