Ülkem yeşil bir okyanustu
Gün be gün soluyordu...
Tarih ilerledikçe
Ülkem küçülüyordu!...

İktidar çıkar peşindeydi
Dünya fırsat kolluyordu...
Koydular ortaya Osmanlı pastasını
Dilim dilim dilimlediler...
Sıra selfservise gelmişti!
Padişahın tutumu
Tarihin utanç sayfasıydı!..
Ülkem endişeliydi!..

Her şeyin farkındaydı
Mavi gözlü bir asker
Sarsarak bütün yurdu
Etkiye tepki dedi!
İnanç ve cesareti bulaştırıp halkına
Kurdu yiğitlerle Milletin Meclisini!..
Düşman adım adım ilerliyordu
Otları, karıncaları, kır çiçeklerini ezerek ilerliyordu...
Ülkem çiğneniyordu!...

Gafiller, hainler düşmanla işbirlikti
Mavi gözlü asker karınca ordusu kurdu
İnanıyordu karıncaların kanatlanacağına...
Tabansız, matarasız, üniformasızdı asker
Elde avuçta yok koca devle savaşmak
Delilik dedi dünya(!)
Oysa bu! Mili Mücadeleydi!
Mavi gözlü kumandan düşündü gecelerce
Öyle bir plân yaptı yaratıcı ve zekice!
Bir hamlede mat edecekti!
Ülkem inançlıydı!...

Sakin bir yaz sabahıydı
Zaman insafsızca akmaya başladı
Güneş toz bulutuyla parlıyordu!
Bozkır otları, karınca yuvaları kavruluyordu
Çığlıklar sakinliği parçalıyordu!
Vadiler kana bulandı!...
Cepheye can pompalanırken
Kandan dereler akıyordu!
Ülkem savaşıyordu!...

Sızlanmadı, yakınmadı, yardım istemedi
Sardı yaralarını kendi sessizliğinde...
Hep güneşi kovalamıştı
Artık güneşe karşı duracaktı...
"Düşman, rüzgâr ekip
Fırtına biçmişti."
Tarihin akışını çevirmeye çalışanlar
Şaşkına dönmüştü:
Yüzyılda bir gelir dâhi
O’ da Mustafa Kemal dediler...
Ülkem kazanmıştı!...

Geldikleri gibi gitmişlerdi!
Zafer şarkıları yankılanıyordu dağlarda...
Bir hayal gerçekleşmişti
Mavi gözlü kumandanın bilinciyle...
Mağrur ve özgürce, bağımsız bir Cumhuruyetin
Bayrağı dalgalanıyordu rüzgârda!
Ülkem yücelmişti!...

13 Mart 2007

Atifet GEZEK