SON ÇIKIŞ
Zaman ne çabuk geçiyor, farkında değilsin,
Oysa daha dün tanışmıştık okul bahçesinde.
Her biriniz ayrı bahçelerden kopup gelmiştiniz,
İlk defa annelerinizden ayrılıyordunuz.

Belki de korkuyordunuz ve haklıydınız,
İlk günün tedirginliği saklıydı yüzlerinizde.
Biraz heyecan, biraz korku vardı sesinizde,
Çocukluktan öğrenciliğe adım atmıştınız.

Sınıf arkadaşlarınız sımsıkı sarılırken annelerine,
Şaşkın şaşkın bakıyordunuz etrafınıza.
Gözyaşlarınız karışıyordu merakınıza,
İlk oyun, ilk boyama, ilk harf derken,
Koşa koşa anlatıyordunuz annenize.

Günler günleri, dersler dersleri kovaladı,
Farkına varmadan büyüdün, küçüğüm.
Bu defa son kez gireceksin bu bahçeye,
Korkma, artık yapacak ödevin yok.

Son teneffüs zili bugün senin için çalacak,
Son kez oynuyorsun çocukluğunun bahçesinde.
Son kez çıkıp gideceksin alıştığın bu yerden,
Ardında anılarını bırakarak...

Biliyorum, farkında değilsin yaşananların,
Bahçede koşuşturan çocukluk hallerin.
Sana doğru koşarken, ardına bakmadan gidiyorsun,
Bu defa son kez çıkıyorsun bu kapıdan.

Farkında değilsin belki, ama
Bu kapıdan son çıkışın. E.Balta