En karanlık gecede
kime döndüysen gözyaşlarınla,
bil ki ilk cevap
hep O’ndan gelir.

Unuttun mu?
Bir kez daha hatırla o kadim hikâyeleri...

Nuh’la birliktesin şimdi:
Bir gemi inşa ediyorsun,
Çölün ortasında!
Yağmur yok ufukta!
Ama inancın gemiyi yaptırıyor,
Ve beklenen damlalar mucizeye dönüşüyor.

Bir ateş yakılıyor şimdi,
bir Nemrut seni yargılıyor.
İçinde İbrahim’in duası:
“Hasbünallah ve ni’mel vekil”
Ve sonra alevler çekiliyor kenara,
Gül oluyor her kor.

Boğazında düğüm mü var?
Bir bıçak mı yaklaşmakta?
İsmail’in teslimiyetiyle yut o korkuyu.
Gökyüzünden beklenen kurtuluş,
inecektir sana da.

Gözlerini kapa.
Bir kuyudasın şimdi.
Yusuf’un yanındasın.
Kardeşlerin değil belki,
ama hayallerin attı seni oraya.
Karanlık ama,
bir ışık süzülüyor yukarıdan,
Sabırdan bir ip.

Kendini bir dağın eteğinde düşün şimdi.
Yanında Musa var,
Kızıldeniz çığlık çığlığa,
Ve arkanda zulüm.
Ama sen yürüyorsun,
Çünkü imanla atılan her adım
denizi yarar.

Ve şimdi…

Bir annenin avuçlarındasın,
Meryem’in kalbindeki bir sır gibi.
İsa dokunuyor yaralarına,
Üfleyip diriltiyor umutlarını.

Kendini yalnız mı sandın?
Sevr Mağarası’na buyur.
Hz. Peygamber (sav) ile berabersin.
Düşmanlar kapıda,
ama örümcek senin tarafında.
Bir ağla örtülür her tehdit,
Yeter ki kalbinde Allah olsun.

Ve unutma:
Ateş gül sepetiyse İbrahim’e,
Kuyular saraya çıkarıyorsa Yusuf’u,
Balıklar ta içerisini açtıysa bir Yunus’a,
Deniz ortasından yol verdiyse bir Musa’ya,
Örümcekler siper olduysa Muhammed’e
Senin de sabrın
bir kapıyı açacaktır elbet.
Sabret ve bekle kısmetin olanı.