Bir tohum gibi düştüm karanlığa,
Yalnız, çaresiz, bir şekilde kaldım.
Ne çetin sınavlar çıktı ki karşıma,
Ne amansız rüzgarlar esti üzerime yılmadım.

Başından beri mücadele ettim bu uğurda,
Tutundum hayata yaşamak için yarınlara.
Yıkıldım kaç kere, savruldum durmadan,
Ama bir umut filizi yeşerdi içimde sorma.

Başından beri bir savaştı benimkisi bu,
Kendi içimde, dışımda amansız sonu.
Yaralar açıldı ruhumda derin bir konu,
Ama pes etmedim, yılmadım bir an bile.

Başından beri bu yol çetin bir yokuşmuş
Dikenli tellerle çevrili her yanım korkunçmuş.
Her adımda bir acı, bir imtihanım olmuş,
İnadım ile dağları aştım geldim bu günlere.

Başından beri aynı direnç içimde var.
Karanlığa inat bir ışık yakmak kadar.
Belki yorgun düştüm anlar mı dostlar,
Faydası olmayanın zararı da olmasın intizar.

Başından beri herseyin farkındayım
Herseyden haberin vardı biliyordun.