Takdir-e şayan dizelerin sahibi değerli üstadım var olun siz.

Düşünmeye sevk eden kaleminiz ile ne de güzel d/okundurmuşsunuz insanlara.


Sadece tek zerreye tekabül eden bizler nasıl da haşmetle kibirle kendimizi dokunulmaz sanıp da kibire bürünürüz.


Büyükten büyük Allah var böbürlenme padişahım... demekten gayrisi gelir mi elden?


Elbet gelir yeter ki kendini bilsin insan ve af dilesin Rabbinden.


İçten selam saygı sevgilerimle



Ellerinizden öpüyorum sevgili büyüğüm

Saygıdeğer üstadım,
Her şiiriniz gibi en anlamlı ve en güzel şiirlerinizden birisini eklemişsiniz.
Her dizesi tefekkür ettiren duygularla ve akıcı bir üslupla harika yazılmış, öğütlerle bezenmiş muhteşem güzellikteki yürek sesinizi gönülden kutluyorum tebrikler üstadım.
Kalemine ve duyarlı yüreğine sağlık diliyorum, ilhamın kesilmesin daim olsun her zaman.
Bu anlamlı eser GÜNÜMÜN ŞİİRİ'dir.
Sonsuz selâm, saygı ve hürmetlerimle.
Ellerinizden öpüyorum.
Allah'a emanet olun.
Sağlıcakla kalın.

Saygıdeğer üstadım Enver Özçağlayan’ın “Pazarcı!” şiiri, yalnızca bir esnafın değil, insanın iç dünyasındaki alışverişi konu alır; alan değil, veren olmaya çağırır. Her dörtlük, hayata karşı daha cömert, daha adanmış bir duruşun izlerini taşır. Bu yaklaşım, Hz. Ali’nin şu sözüyle derinlik kazanır:
“Gerçek zenginlik, çok mala sahip olmak değil; gönül tokluğudur.”
Şiirin her mısrası, dünya pazarında mala değil, manaya talip bir gönlün sesidir.

Bir yandan da şair, insanın dünyaya geliş amacını sorgulatır. Varlığını saklamak yerine paylaşan, elindekini sunan kişinin iz bırakacağını söyler. Bu duygu, Hadis-i Şerif’te geçen şu sözle örtüşür:
“Veren el, alan elden üstündür.”
Şiir boyunca ‘veren el’in hayrı, yalnızca dünyaya değil, semâya da dokunan bir nur olarak sunulur.

Yani şiir, yalnızca bir “pazar” değil; bir gönül meydanı kurar okuyucunun önüne. Her dizesi, “dünya pazarında kâr etmenin yolu, kendini satmaktan değil, kendini adamaktan geçer” der gibi...