Ne dert ve ne de

Nefeslerden sâri olan kasvet

Umuma tebelleş olan zillet, en hazin olan bir dert



Ne gariplik

Ve ne de yetim olan keyifsizlik

İnsan kalbinde en büyük eksiklik zail olan sevgisizlik



Ne hoca ne hacı

Ve ne de bacalardan tütmeyen sancı

Ey sokakların sakini olan garip akşamcı ne büyük acı



Hey mahzun olan bacı

Haklısın lakin kim şimdi her kez yabancı

Ne erdemli can kaldı, ne vuslat için yaşanan kan vardı



Oysaki

Hakikat tüm çıplaklığıyla aşikârdı

Kim kime yabancı, yaralar niye kaşındı hancı dahi kaçtı



Millet evet ulus devlet

Bir düşün kim kiminle husumeti illet

Mana nerede kaldı, ey idrak ile sabrı yudumlayan şükret



Medeniyet adına ar dışlandı

Etrafıma soruyorum edep kiminle barışıktı

Alınmadık ne kaldı, delinmedik kulak sanki tatsız şakaydı



Anam karşımda zandı

Babam uykusunda perişan olan candı

Şimdi onlardan arta kalan ne vardı, hasletler hep dışlandı



Milli eğerler

Örfü olan adabı muaşeretler

Mazi sayfalarında, tozlu raflarda ve ekranın tuzağında şaştı



Kız anasına değil

Ana kızından medet uman ardı

Vefa nerde kaldı, zaman niçin hakkıyla okunmadı ne vardı



Er adamdan sayılmadı

Komutan protokol için konuşandı

İhdas edilen eğitim kimden alındı ve neden erat zayiattaydı



Anaların gözünde yaş mı kaldı

Yetim çocuklar kim bilir ne kadar perişandı

Ekâbirler toplantı üzerine toplantı yaptı lâin acı kime kaldı







Mustafa CİLASUN