SEN KİMSİNKİ BE KADIN

Endam mavi sonsuzluk, gözler parlayan yıldız
Çöle yağmur yağdıran, sen kimsin ki be kadın
Güzellik içlerime aniden kayan yıldız
Eşsiz huzurlar veren sen kimsin ki be kadın

Şafak vakti apansız yerleştin benliğime
Ecel şerbet, içirdin, gençlik hayat çağıma
Bir an hançer sapladın, zavallı yüreğime,
Beni benden koparan, sen kimsin ki be kadın

Ufkumun derinine, parlayan ışık oldun
Hilal gibi kaşların düşlerime kuruldun
Umutlara yeşerdin, kırgın geceme doldun
Şerre kurşun sıktıran, sen kimsin ki be kadın

Yarına dair ne var, hep güç dağa çevirdin,
Göğsüme sıkıp kurşun, ecele kalp devirdin
Soğuk hücrelerimi sıcak çöl de kavurdun
Damarda kan coşturan sen kimsin ki be kadın

Güzelliğin depderin, hançerli bakışların,
Mevsimler değiştiren, ateş gibi kışların,
Tüm bedeninde işli, güzellik, nakışların
Aya çelenk kurduran, sen kimsin ki be kadın

Kaderimle boğuldu tılsımlı aşk selinde
Zindanında hapis mi, kaldım alev yelinde
Huzura giden çiçek, demet demet elinde
Kışa bahar çağıran, sen kimsin ki be kadın

Çiçekler parçalanır şaheserlik büstüne,
Bu kâinatta yoktur. Güzelliğin üstüne
Sanki güller dikiyor kor düşmüş Filistin’e
Güne güzellik getiren sen kimsin ki be kadın

Al dudakların yeni bilenmiş keskin bıçak,
Gökten huzur meleksin dertler huzura açık
Issız geceme oldun. tapdıgım tek dağ çiçek
Kalbe ateş yaktıran sen kimsin ki be kadın

Kul köle oldum sana artarak bu bedende
Ecele gideceksin, mahpusluluk kefende
Bıraktığın izler kalır, son nefes cılız tende
Mahşere ip gerdiren, sen kimsin ki be kadın

Şiir çığırır bakış eriten göz güzellik,
Gözbebeğimi ısıtıyor, yıldız parlak özellik
Sana olan yürekten, bağlanmışlık ezellik
Sonsuzluğa vardıran, sen kimsin ki be kadın

(DEMYANLİ) İBRAHİM ÖZDEMİR