Beyinleri çatlatacak devirlerden geçiyoruz Muhterem Murat Bey Dostum. Güzel şiirinizde ifade ettiğiniz gibi imanın sukut ettiği, her sözün yalana dayandırıldığı, artık her konunun fesatla başlayıp bittiği bu zamanda, yanımızdan geçerken dokunacağımız her insandan pislik bulaşabileceğinden korkar duruma geldik. Rab'bim geleceğimize imdat eylesin. Tebrik eder, sağlık duâlarımı niyaz ederim. Allah'a emanet kalın. Selamlarımla...(Aksakal)

Bir dünya ki hızla dönerken, biz yavaş adımlarla yürürken, neyi düşünürüz? Geçici olana takılıp kalırız, ahiret ise geride. Kâr peşindeyken, kalp ne zaman durur? Bir gün anlamalıyız, dünya geçici, sonsuz olan her şeyin sahibi ise bir tek O'dur.

Sığınmak, aslında yazmakla bitmez; kalple bir arayıştır. Kâğıda dökmek, bir nevi öze yazmaktır. Ama yüce olan O'na sığınmazsak, her şey eksik kalır. Gerçek anlam her zaman içindedir, dışarıda değil.

Zamanla işler olur ve biz, sorularla kalırız. Tedbir almak, sadece hazırlıkla değil, inançla yapılmalı. Ancak öyle, her şeyin en doğru yerinde duracağına inanabiliriz. Laflar ve boş söylemler arasında, hakikatin sesi her zaman derindir, ama duyanlar azdır.

Ve evet, çatlaklar her zaman tavanda, düşünceler ve kalp yorgunluğu da tavan yapar. Tavanı görmek, gerçek anlamı kavramaktır belki de.

Yüreğinize sağlık