Bu şiir, aşkın yaralayıcı gücünü ve buna karşı duyulan çaresizliği derin bir şekilde yansıtıyor. İlk bakışta, sevdayla dolu bir kalbin acısı ve o acıyı iyileştirebilme umudu arasında bir mücadele var. "Dokunsan iyileşir mi dersin?" ifadesi, sevdanın iyileştirici gücüne duyulan inanışı simgeliyor, ancak ardından gelen "Gitmekle biter mi dersin?" ve "Sızım diner mi dersin?" soruları, bu aşkın nihayetinde geçici olmadığını ve çözümün basit olmadığını anlatıyor.

"Sağıma baksam başka biri, sol’uma baksam sen" kısmı, sevilen kişinin hem hatırlanıp hem de fiziksel olarak bir başkasıyla geçirilen zaman arasında sıkışmış bir ruh halini gözler önüne seriyor. İçsel bir çatışma var, bir yanda başka biri, diğer yanda hala sevilen. Bu duygu çelişkisi, şiiri daha da etkileyici kılıyor.

Son kısımda ise bir tür teslimiyet görülüyor; "En iyisi ölümü beklemek mi dersin?" sorusu, acının insanı ne kadar bir çıkmaza soktuğunu ve bazen çaresizliğin öyle bir noktaya geldiğini gösteriyor. Burada, hem aşkın umutsuzluğu hem de ona duyulan derin bağlılık bir arada.

Şiirin geneli, aşkın hem güzellikleri hem de yaraları arasında sıkışan bir ruh halinin içsel bir ifadesi. Hem derin bir hüzün, hem de duygusal bir karmaşa var. Yazar, kalbin ne kadar kırıldığını ama yine de aşkla, sevdayla ilgili tüm zıtlıkları barındıran bir gerçekliği yansıtmış. Bu şiir, insanın kalbinde taşıdığı büyük acıyı ve ona olan bağlılığını çok güzel bir şekilde anlatıyor.

Merhaba değerli dost kalem
Eser her zaman olduğu gibi güzeldi
Biz de okuduk, kutladık ve alkışladık yürekten
Gönlün abat olsun, tüm şiirlerin mükemmel ve de benzersiz olsun
Şiirle kal, sevgiyle kal, hoşça kal