Esrakilic1982, @esrakilic1982
yaptığı yoruma bayıldım, içimden geçen ama yazamadıklarımı yazmış.
Ben yorum özürlü biri olarak onun yorumuna aynen katıldığımı belirtiyorum

Çok derin felsefeler kurmadan, aşkı, özlemi, hüznü olduğu gibi koymuşsun dizelere. Ne büyük laflara ne de süslü kelimelere ihtiyaç duymamışsın. Bu, şiirinin samimiyetini artırıyor.

"Gel sen, sırrı çöz bana" diye yalvarmıyorsun, istekte bulunuyorsun. Bir dost mektubu gibi, bir akşamüstü denize karşı sıcak çay içerken mırıldanır gibi...

Sevdayı bilmemek, gülmemek, yaşamış ama ölmemek... Bunlar hayata karşı hafifçe sitemkâr ama barışık bir duruş sergiliyor. Belki de "gülmedim" diyorsun ama dizelerin içinden sıcak bir tebessüm sızıyor yine de.

Dostluk, düşmanlık, hayatın içinde iç içe geçen şeyler; onları ayırmaya çalışmıyorsun. Belki de diyorsun ki: "Dostmuş, düşmanmış... Ne fark eder? Yeter ki bir el uzansın."

Ve o deniz mavisi gözler...Kim bilir kaç kez bakmaya korkup da bakamadığımız gözler!

Senin şiirinde aşk, ağdalı bir mesele değil. Çok sade bir şey: Gelsin ve yaşansın. Zorlamasız, gösterişsiz...

Kısacası, şiirin bir semaverde kaynayan çayın sesi gibi. Kendi halinde ama insanı içine çeken bir sıcaklık taşıyor.

Yüreğinize sağlık