Mantığın prangalarını kıran kırana melekler,
Bir çelimsiz fısıltı yayıldı ama o ölmedi, kudret sahibi hayat devam ediyor, hay can canana.
Düşüncem bir girdap, adınla dönüyor,
Ruhumun en derininde bir volkan harlanıyor.
Gözlerin birer deniz, beni içine çekiyor,
Kayboluşum bu derinlikte, yeniden doğuşum oluyor.
Ellerin tenime değdikçe zaman durulur,
Evren küçülür, sadece sen ve ben kalırız.
Bir nefesin yeter, içimde fırtınalar kopar,
Yokluğunda her an bir ömür kadar uzar.
Kalbimin atışı senin ritminle senkronize,
Her vuruşta bir feryat, sana olan bu amansız arzu.
Aklımın labirentlerinde yolumu kaybettim ben,
Tek pusulam sensin, gösterdiğin o büyülü yön.
Bu sevda bir yangın, her şeyi yakıp kül eden,
Ama küllerimden senle yeşerecek bir bahçe eden.
Zincirler eriyor dokunuşunun sıcaklığında,
Mantık susuyor, aşkın çılgın fısıltısında.
Her bakış bir söz, her suskunluk bir anlam taşır,
Aramızdaki bu gizli dil, ruhumu sarhoşlaştırır.
Dünya döner durur kendi ekseninde boşuna,
Benim evrenim sensin, sığındığım tek liman.
Bu tutku bir nehir, önüne geçilmez coşkun,
Beni de sürüklüyor derinlerine, korkusuz ve taşkın.
Mantığın sesini artık duymuyorum bile,
Aşkın bu deliliği, en güzel hediye.
Hayat seninle bir anlam bulur, bir renge bürünür,
Sensiz geçen her an, bir ömürden sürgün.
Bu can senin canın, bu nefes senin nefesin,
Ebediyete dek sürecek bu aşkın en derin sesi.