24
Yorum
64
Beğeni
5,0
Puan
2082
Okunma

Ey sabrımın kıyısında yakamoz gibi yanıp sönen kadın,
Adını dualarımdan gizledim,
Her gece secdede unuttuğum dua gibi
Hep eksik kaldın içimde.
Sen yoktun,
Ama yokluğunla ördüm alnıma aşkı,
Bir gül gibi kurudum susuz mevsimlerde
Bir çöl gibi uzadım gözlerinden geçmeyen yollara.
Bir yangın gibiydin,
Ne seni söndürebildim
Ne içimdeki külü savurabildim.
Her hatıran, içime düşen bir sırdı,
Tutamadım.
Geceler diz çökerken avuçlarıma
Senin yokluğunu
tesbih gibi çektim parmaklarımdan.
Sustum…
Çünkü her kelime seni anlatıyordu.
Gözlerin hâlâ en ıssız sığınağım.
Yalnızlığımdan dua gibi yükselen bakışların
Gecemi çoğaltıyor,
Sabahlarımı karartıyordu.
Ey yasemin kokulum,
Bir sesinle yeşereceğim belki
Ama susuyorsun…
Suskunluğunla bir ömrü mühürledin dudağıma.
Şimdi,
Ne bir ah,
Ne de bir sitem var içimde
Sadece senin ismini taşıyan
Rengini bile bilmediğim dualar var dilimde.
Ve ben…
Kendini unutmuş bir şair gibi
Her satıra seni yazarak
Aşk şarabından içiyorum
Bir tek hecenin hatırına…