Bugün Çanakkale’de batırayım güneşi dedim
Şafak ta gökyüzünde demlemiş çayı
Kıpkırmızı bulutlara yaymış keyfi
Deniz desen süt dökmüş kedi
Uzatmış başını kayalara
Okşamamı bekliyor ...



Oturdum , sağ yamacıma aldım güneşi
Ha battı ha batacak bir yüreğe belli
Rüzgâr da bir esiyor ki kasvetli kasvetli
Bana seni soracak besbelli...


Aklından geçeni sorma sakın dedim rüzgâra
Yanımda değilse yoktur o anla
Deli deli esip te sakın çıkarma fırtına
O gelse benden önce senin haberin olur...



Eski dost değilsiniz kıymetinizi bilin
Eskimeyen dostumsunuz yalansa dilimi kesin
Güneş batmadan ona bir veda edin
Açmayın eskiyi beni de delirtmeyin...



Tamamdır dedi deniz haklıdır üstat
Hadi sana iyi geceler güneş git evine yat
Misafirimizdir bugün üstat
Sohbetimizin demi bıraksın ağızda tat...


Eh be hatun ben şimdi nasıl şiir yazmamayım
Deniz , rüzgâr , güneş , şafakla ben nasıl azmayayım
Aklıma düşmediğin bir anın nasıl mezarını kazmayayım
Seni anıp ta sensizliğime nasıl ağlamayayım...


Eyvallah dostlarım yalnız koymadınız beni
Sohbetinizle yaşamınıza ortak ettiniz kederimi
Siz sonsuza kadar var olacaksınız belli
Ben bir garip yolcu ,tadacağım bir gün ölümü...


Karşıda dur yolcu
Ben bir garip yolcu...


Ne senden geçilir hatun
Ne de Çanakkale’den
İyisi mi ben kaçayım
Vapur ayrılmadan iskeleden...



Çağdaş DURMAZ