Açtıgın yaraya dönüp bakmadın
Yüze bakıp gülecegin yok senin
Aşk ateşini harlayıp yakmadın
İnsan gibi sevecegin yok senin

Tükendi sevdaya dair umutar
Üstümü kapladı sisli bulutlar
Susuz kaldı gönlümdeki topraklar
Yagmur olup yagacagın yok senin

Veda bile etmeden çekip gittin
Beni hayal dünyasına sen ittin
Ölmeden bedenime kefen biçtin
Yad ellerden dönecegin yok senin

Dertlere bürüdün garip başımı
Zehir ettin ekmegimi aşımı
Gözümden akıttın kanlı yaşımı
Bir gün gelip silecegin yok senin

Yıllarca bekledim durdum yolunu
Kırdın sen kanatlarımı kolumu
Yokuşa çevirdin dümdüz yolumu
Halim hatrım soracagın yok senin

Mazidemi kaldı o güzel günler
Yalanmıydı verdigin tatlı sözler
Soldu has bahçede laleler güller
Bir damla su verecegin yok senin

Sen açtın kendimle iyi aramı
Helal kıldın bana ab-ı haramı
kendim sardım solumdaki yaramı
merhem sürüm saracagın yok senin